na de vakantie, als je kind niet meer kan
Na de vakantie, als je kind niet meer kan...
Na de vakantie, als je kind niet meer kan...
Ik kijk naar de bank en zie een hoopje mens liggen. Het trilt zachtjes van het stille huilen.
Wanneer is het genoeg? Ik voel mijn maag samentrekken. Misschien moeten we wel stoppen?
Ik ben verscheurd door verdriet en tegenstrijdigheden. Waar doen we toch goed aan? Wat is het beste voor hem?
Elk schooljaar was, in het begin, een drama.
Een nieuwe klas, nieuwe docenten, nieuwe regels en afspraken. Daar houdt hij niet van.
Elk jaar moesten we opnieuw aan docenten uitleggen hoe het werkt bij hem, hoeveel energie het hem kostte.
De leerkrachten zagen het niet aan hem. Dat maakte het zo moeilijk.
De enige die er écht last van had, is hij zelf. (en wij)
Een nieuwe docent dacht vaak:
“Het zal wel meevallen, en anders los ik het wel even op.”
Maar dat viel zelden mee.
Elk jaar begonnen we opnieuw, weer tien stappen terug.
Tegen de tijd dat de docenten het begrepen en het vertrouwen er was, was het weer zomervakantie.
En daarna begon alles weer van voren af aan.
Ik had zo gehoopt dat het: in de nieuwe klas, bij de nieuwe mentor, op het VO, op het speciaal onderwijs, ... anders zou gaan.
Herken je dit? De vakantie gaf hoop. Maar je lijf wist het al...
Elke vakantie denk je hetzelfde:
“Hij heeft gewoon even rust nodig. Even opladen. Daarna lukt het vast weer.”
Ook deze zomer hoopte je dat het genoeg was geweest.
Dat de spanning gezakt was.
Maar als je eerlijk bent, voelde je het al aankomen.
Een knoop in je maag, die juist in de vakantie strakker werd.
Je lijf voelde wat je hoofd nog niet wilde weten:
Het gaat niet meer. Het is genoeg.
Er is iets anders nodig dan duwen en trekken.
Elke dag zie je een verdrietig, ineengedoken mensje.
De glans in zijn ogen is weg.
Hij hangt op de bank of ligt in bed.
Het lachen, het plezier; al maanden verdwenen.
Zie jij ook hoe stress je kind verlamt?
Je ziet het, maar waar begin je?
Stress is niet zomaar een naar gevoel.
Het heeft directe invloed op lichaam, brein en gedrag.
In tijden van stress schakelt het brein over op overleven: vechten, vluchten, bevriezen of vrienden maken.
Veel jongeren/ (jong) volwassenen die thuiszitten of vastlopen, zitten al
lang in die stand.
De gevolgen?
- Overprikkeling ligt continu op de loer
- Plannen en schakelen wordt moeilijk
- Alles wat spanning oproept, wordt vermeden
- Vertrouwen in zichzelf (en in anderen) verdwijnt
- De wereld wordt steeds kleiner
De comfortzone krimpt. De stresszone groeit.
En de bank? Dat is het enige dat nog veilig voelt.
Van stress naar plezier; in kleine stappen
Daarom heb ik de training
‘Van stress naar plezier’ ontwikkeld.
Een praktische toolbox vol kleine, haalbare handvatten voor ouders (en professionals) die met thuiszitters of jongeren/(jong)volwassenen) met autisme leven of werken.
Deze training helpt je om:
- Stresssignalen te herkennen
- Overprikkeling te begrijpen
- Kleine succeservaringen op te bouwen
- Te werken met ontspanning, beweging, sprankels en acceptatie
- Samen een concreet plan te maken dat wél past
Geen lange behandelplannen of ingewikkelde theorieën.
Gewoon, stap voor stap weer richting geven.
En dan gebeurt er iets moois...
Een jongere durft weer iets aan
Voelt zich weer een beetje trots
En beleeft plezier, al is het maar héél even
Kleine stappen maken groot verschil
Je hoeft geen bergen te verzetten.
-Een kaartje posten
- Samen vijf minuten wandelen
- Even bewust ademhalen
- Genieten van een ijsje eten
Eén kleine geslaagde ervaring kan het verschil maken tussen stilstand en in beweging komen.
Ik gun het iedereen, jongeren én hun ouders, om weer lichtpuntjes te ervaren.
Om te voelen:
Het kan anders. Er is perspectief.
Wil jij leren hoe je hierbij kunt ondersteunen?
In de training ‘Van stress naar plezier’ ga je aan de slag met een toolbox vol praktische ideeën, oefeningen en inzichten.
💡 Minder stress. Meer richting. Meer plezier.
Doe je mee?
Praktisch
1 & 29 oktober online
Voor ouders, begeleiders & professionals
Meer info en aanmelden
klik hier
50 euro korting bij: aanmelding voor 1 september of duo-aanmelding (ouder + begeleider)
“Je hoeft het niet perfect te doen, je hoeft het alleen maar samen te doen.”

